شبکه های تلفن همراه شبکه هایی هستند که در آنها برجهای رادیویی ، منطقه ای را بوسیله ی امواج رادیویی تحت پوشش قرار می دهند. تلفن های همراه با قرار گرفتن در این مناطق می توانند از خدمات شبکه ای ( بسته به نوع شبکه ) استفاده کنند. با پیشرفت علم ارتباطات و فناوری های بکار رفته در ساخت و پیاده سازی شبکه ها ، قابلیت های ارتباطی تلفن های همراه نیز گسترش یافته تا حدی که امروزه در نسل چهارم این شبکه ها ، بستری فراهم شده تا سرعت و امکانات را یکجا شاهد باشیم.
این نسل ، اولین نسل از شبکه های تلفن بی سیم به شمار می آید. در این نسل امکاناتی که امروزه از تلفن های خود انتظار داریم مطرح نبود زیرا سیگنالها بصورت آنالوگ مخابره می شدند و در واقع از نقل و انتقال دیتا خبری نبود. این نسل که در سال 1980 مطرح و پیاده سازی شد با فرکانس بالایی در حدود 150 مگاهرتز مخابره می شد از اینرو نتوانست خود را با سرعت و گامهای بلند صنعت همگام کند تا در نهایت جای خود را به نسل دوم شبکه ها داد.
نسل دوم شبکه های بی سیم تلفن های همراه ، مشابه نسل اول ساخته شد با این تفاوت که سیگنالها ( هم بین برج های رادیویی و هم بین "تلفن ها و برجها" ) بصورت دیجیتالی بودند. این سیگنالها با فرکانس پائین تری مخابره می شدند لذا با بهینه سازی هایی که در این نسل انجام گرفته بود ، امکان انتقال دیتا را تا حد خیلی محدودی فراهم می کرد.
این نسل از شبکه ها با رویکرد اصلی در مقوله ی چندرسانه ای (Multi Media ) ساخته و پیاده سازی شد. نسل سوم شبکه های ارتباطی تلفن های همراه با سرعت به مراتب بالاتری نسبت به نسل دوم به ایجاد ارتباط می پردازد. یکی از مواردی که با استفاده از این شبکه میسر شده است تماس تصویری با کیفیتی متفاوت بین تلفن های همراه است. در این نوع شبکه ، اطلاعات تماما بصورت دیجیتالی ارسال و دریافت می شود. گفته می شود سرویس اینترنتی که با این نسل از شبکه ها ارائه می شود حدوداً ده برابر سرویس ADSL 128Kbps است.
